Πώς είναι τρία χρόνια χωρίς τσιγάρο;

Υπέροχα!!! Δεν τα ωραιοποιώ για να παρηγορηθώ. Είναι τρία χρόνια πλέον, χωρίς μια ρουφηξιά. Και το ξαναλέω είναι υπέροχα. Και θα εξηγήσω γιατί.

Ήμουν μανιώδης καπνιστής, συνειδητός και περνούσα φίνα. Αλλά δεν μου άρεσε η εξάρτηση που είχα. Και δεν λέω η αίσθηση της εξάρτησης, γιατί μιλάω για την αιχμαλωσία από τον καπνό. Όλο το εικοσιτετράωρο. Αν μπορούσα και στον ύπνο μου θα κάπνιζα!!! Όπως μάλλον και οι περισσότεροι καπνιστές. Η ανάγκη είναι τόσο πολύ μεγάλη που φαίνεται στο ξύπνημα. Συνήθως με καφέ (και άνευ καφέ πολλοί) το άναμμα είναι η πρώτη κίνηση που σφραγίζει το ξεκίνημα της μέρας, αλλά και το κλείσιμο, πριν τον ύπνο.

Η συνειδητοποίηση της εξάρτησης από το τσιγάρο σε κάνει να αισθάνεσαι τι σημαίνει αιχμαλωσία και από άλλες ουσίες. Το αλκοόλ για παράδειγμα. Τα όρια στην παράδοσή μας μεταξύ χρήσης και κατάχρησης του κρασιού είναι δυσδιάκριτα. Οι ρακές δίνουν και παίρνουν σε κάθε ευκαιρία και λίγο πολύ οι περισσότερες οικογένειες έχουν κάποιο μέλος που έχει εθιστεί στο αλκοόλ. Το θέμα είναι ότι πέρα από την καθαυτό εξάρτηση από το οινόπνευμα μπορεί όλη αυτή η ιστορία με τα ποτά να ανοίξει την πόρτα για τη χρήση άλλων ουσιών. Λίγο ποτάκι, αθώο που πίνει ένας έφηβος μπορεί να μη σημαίνει τίποτα αλλά μπορεί να σημαίνει και κάτι. Δεν θέλων να απλοποιήσω τα πράγματα αλλά η κουλτούρα με τα ποτά μπορεί να είναι ο προθάλαμος για τα ναρκωτικά όταν αναζητείται μια ευφορία που δεν μπορεί πλέον να δώσει ούτε το οινόπνευμα ούτε βέβαια είναι αρκετή η ευχαρίστηση που προσφέρει ένα κοινό τσιγάρο του περίπτερου. Ευφορία που δεν είναι μόνο η αναζήτηση της ηδονής αλλά η άρνηση της επίγνωσης της πραγματικότητας και η αναβολή της διαχείρισης κρίσιμων προβλημάτων του εαυτού. Βέβαια όλα αυτά οφείλει να τα έχει υπόψη του ο γονιός ή ο δάσκαλος ενός έφηβου. Και να έχει υπόψη του ότι το κάπνισμα (όπως και κάθες εξαρτησιογόνος ουσία) επενδύεται με συναισθήματα: θυμός, χαρά, επιτυχία, θλίψη, χωρισμός. Το τσιγάρο μοιάζει σε όλα αυτά να ενσαρκώνει τον ρόλο του απόλυτου συντρόφου. Πώς μπορείς, λοιπόν, να το αποχωριστείς;  Η συντροφικότητα που αισθανόμουν ήταν μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες που με έκαναν να συνεχίζω να καπνίζω. Και ο φόβος της απώλειας αυτής της σχέσης ήταν η βασικότερη αιτία να μη θέλω να το κόψω.

Ωστόσο, αυτή η συναίσθηση του φόβου και η ομολογία στον ίδιο μου τον εαυτό ήταν και η αφετηρία της αντίστροφης πορείας. Προς την αποδέσμευση από τον καπνό. Τα οφέλη τα έχω περιγράψει σε παλαιότερες αναρτήσεις. Αυτό που μου έρχεται στο νου, τώρα, είναι ότι μετά από τρία χρόνια δεν είχα καμιά ζημιά από τη διακοπή του τσιγάρου. Ούτε πήρα κιλά ούτε άρχισα ψυχοφάρμακα ούτε άρχισα να πίνω. Θέλω να πω ότι δεν άρχισα να αναζητώ υποκατάστατα. Η ζωή μου συνεχίζεται.

Και, βέβαια, υπάρχει η μνήμη του καπνίσματος. Απόλυτα φυσικό! Δεν κάνεις ένα delete και σβήνουν όλα. Όχι. Το τσιγάρο είναι συνιστά μια σχέση με τον καπνιστή. Και σαν κάθε σχέση εγγράφεται βαθιά. Θέλει τον χρόνο του και για να πάρεις την απόφαση και για να αισθανθείς ώριμος να την πραγματοποιήσεις αυτή την απόφαση. Μετά όμως ακολουθεί μια ροή ευεργεσιών. Από την αλλαγή της πίεσης του αίματος και την έμπρακτη οικονομία έως την καθαρή σκέψη και την αύξηση της αυτοεκτίμησης. Και όταν νιώθω ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ ξέρω ότι το κάπνισμα δεν είναι η λύση. Έχουν βελτιωθεί πολύ οι αισθήσεις που είχαν επηρεαστεί από το κάπνισμα, η γεύση και η όσφρηση και παρόλο που δεν με ενοχλεί να καπνίζουν οι δίπλα μου με απωθεί η μυρωδιά της νικοτίνης σε ρούχα και μαλλιά.

Aπό αύριο περνάω στον τέταρτο χρόνο. Χωρίς τσιγάρο. Και το μήνυμα για καθένα που θέλει να το κόψει συμπυκνώνεται σε δύο, μονάχα, λέξεις: ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ.

Καπνίστε αντί να φάτε γλυκό: ένας ακόμη μύθος για το κάπνισμα και το σωματικό βάρος

«Όταν με ρωτούν πώς διατηρούμαι τόσο στυλάτος και σε τόσο καλή φυσική κατάσταση η απάντησή μου είναι ότι απλά καπνίζω ένα Lucky όταν λιμπίζομαι γλυκά πλούσια σε λιπαρά.» Κάπως έτσι απαντούσε το 1929 ο πολύ γνωστός συνθέτης George Gershwin (1898–1937) για να περαστεί το μήνυμα ότι το κάπνισμα είναι μοντέρνο γιατί συνδέεται αποκλειστικά με την υγιεινή διατροφή. Στην ίδια διαφήμιση αναφέρεται ότι 20,679 ειδικοί πιστοποιούν ότι τα Lucky Strike ερεθίζει λιγότερο τον λαιμό από τα άλλα τσιγάρα.

 

Το 1929 ο διάσημος συνθέτης George Gershwin δήλωνε πόσο ωφελείται από το τσιγάρο.

 

 

Ένας ακόμη μύθος ότι όποιος καπνίζει δεν παχαίνει, ο οποίος και σήμερα κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα. Όπως τα τσιγάρα όταν είμασταν παιδιά που αγοράζαμε χύμα από το περίπτερο…

 

Η σχέση βάρους και καπνίσματος ήταν από τα βασικά μηνύματα της διαφημιστικής εκστρατείας των καπνοβιομηχανιών.

Τώρα, από απόσταση, με βοηθάει να βλέπω τον εαυτό μου και να κρυφογελώ με τα καμώματα της εφηβικής μου άνοιξης. Kαι τώρα που δεν καπνίζω ξέρω ότι δεν είναι δύσκολο κανείς να μείνει λεπτός, φτάνει να κάνει μια ισορροπημένη διατροφή. Όπως και να παχύνει κανείς υπερβολικά κι ας καπνίζει σα φουγάρο. Σκεφτείτε τους καπνιστές στο κοντινό σας περιβάλλον και μετρήστε τους καπνιστούς υπέρβαρους και τους μη καπνιστές λεπτούς… Απλά, βολεύει στην απομάκρυνση της σκέψης για διακοπή του καπνίσματος η ιδέα ότι τάχα παχαίνει κανείς όταν κόψει το τσιγάρο.

Δεν θέλω να κάνω τον γιατρό και ούτε να χρησιμοποιήσω ψευδοϊατρική ορολογία για να πείσω υποστηρίζοντας τη σκέψη μου. Κατά καιρούς επισκέπτομαι ιστοσελίδες που αναμασούν επιστημονικοφανή ιατρικά δήθεν δεδομένα για να πείσουν με ανώνυμα κείμενα περί δίαιτας, μεταβολισμού και τσιγάρου. Αποφεύγω να τα αναφέρω γιατί νομίζω μπερδεύουν παρά φωτίζουν. Και γιατί δεν είμαι ειδικός. Ένας απλός πρώην καπνιστής είμαι που θέλω να μοιραστώ την εμπειρία μου μετά τη διακοπή του καπνίσματος βασιζόμενος στην κοινή λογική.

 

Μου αρέσει να στέκομαι κριτικά σε όλους αυτούς τους μύθους που με είχαν ταΐσει, σχεδόν χωρίς να το καταλαβαίνω, τα διαφημιστικά μηνύματα των καπνοβιομηχανιών. Αγάπησα τον άσσο σκέτο του πατέρα. Αλλά τα επικοινωνιακά τρυκ των εταιριών βασικό στόχο έχουν να σε πείσουν ότι το τσιγάρο σου καλύπτει ανάγκες. Ψυχολογικές ή συναισθηματικές ανάγκες. Σου ανεβάζουν, υποτίθεται την αυτοεκτίμηση, και σε εντάσσουν σε μια ομάδα που έχει κάτι ξεχωριστό. Συντελούν, δηλαδή, στη δημιουργία ταυτότητας. Αλλά πρέπει να καταπολεμήσουν και τους φόβους σου. Ή τις φήμες που κυκλοφορούν. Έτσι, λοιπόν, όταν το λεπτό γυναικείο κορμί συνιστά κοινωνικό πρότυπο το κάπνισμα μπαίνει στο παιχνίδι ως μέσον πρόληψης της παχυσαρκίας. Τότε τα μηνύματα είναι σαφή. Καπνίστε ένα τσιγαράκι αντί να φάτε γλυκό. Ή Καπνίστε και διατηρήστε τη λιγνή φιγούρα σας! Ή ακόμη με το κάπνισμα μπορείτε να αποφύγετε πειρασμούς που θα σας παχύνουν. Τώρα διακρίνω καλύτερα γιατί πολλά τσιγάρα έχουν μια πολύ γλυκιά γεύση ώστε να λειτουργήσουν ως υποκατάστατο σε γλυκίσματα που επιβαρύνονται με τις πολλές θερμίδες της ζάχαρης και των λιπαρών τους.

 

Το αρνητικό υπέρβαλο είδωλο στην υπηρεσία για την αποενοχοποίηση της συνήθειας του καπνίσματος.

Δεν είμαι κατά όσων καπνίζουν. Είμαι κατά της κατασκευής αναγκών. Και μύθων. Μιλώ για όσα έθρεψαν και εμένα και, με ταλαιπώρησαν ώσπου να σταθώ κριτικά απέναντί τους. Και να πω ότι δεν θα πληρώνω πλέον μια συνήθεια που μπορώ να ζήσω με ποιότητα και χωρίς αυτήν. Βλέπω τις αφίσες που εκτέθηκαν στο Stanford University και στους σταθμούς της πέρασε και από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, και, ειλικρινά, συγκλονίζομαι για τον τρόπο διείσδυσης ιδεών σε ευρύτερα στρώματα ή σε ειδικότερες ομάδες, όπως γυναίκες και έφηβοι. Ψιλόλιγνες γυναίκες με το αρνητικό παχύσαρκο είδωλο προκαλούν φόβο διαδίδοντας μια μόδα που θα φτάσει έως τα ανορεξικά μελαγχολικά μοντέλα του καιρού μας…

 

 

Τα τσιγάρα slim συσχετίζονται με το πρότυπο για λεπτό γυναικείο κορμί.

Σε αυτή τη λογική της λεπτής φιγούρας κυκλοφόρησαν και τα slim ή super slim τσιγάρα, που απευθύνονταν αποκλειστικά σε γυναίκες. Η αναλογία είναι ξεκάθαρη. Δεν εμφανίζεται πλέον η υγιεινή συνήθεια του καπνίσματος, αφού μοιάζει να είναι δεδομένη (παρόλο που κάτω δεξιά υπάρχει προειδοποίηση για την υγεία), και στην εικόνα η προσοχή πέφτει σε τρία σημεία: στο λεπτό σώμα, στον σκελετό του ποδήλατου που μοιάζει σαν ένα τεράστιο διπλό τσιγάρο και στο πακέτο που διαφημίζεται. To σεξουαλικό υπονοούμενο στο σενάριο της διαφήμισης είναι σαφές.

Δύο χρόνια χωρίς τσιγάρο: Τί κέρδισα, τί έχασα…

Έχω επέτειο με εμένα. Άκαπνος για δύο χρόνια. Και δεν είναι άσχημα. Και κυρίως, θα έλεγα άντεξα. Γιατί δεν το χρειάστηκα. Να μου λύσει τί; Να καλύψει ποιά ανάγκη; Δεν θέλω να εξαπατώ τον εαυτό μου, γιατί δεν έχω πάψει να πιστεύω ότι το τσιγάρο προσφέρει πράγματα. Αλλά, στη διάρκεια των δύο χρόνων τώρα που τα σκέφτομαι, θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Το αναζήτησα.

Eίναι δικαίωμα να ξέρουμε τα 600 πρόσθετα συστατικά ενός τσιγάρου

Σήμερα, έκλεισα 18 μήνες χωρίς τσιγάρο. Xωρίς μία τζούρα. Xαίρομαι που δεν έχω πρόβλημα με τους καπνιστές. Tο πρόβλημά μου είναι με το τσιγάρο. Mε τις ουσίες που κρύβει ο καπνός. Ή μάλλον που κρύβουν επιμελώς οι καπνοβιομηχανίες. Bέβαια, επάνω στα πακέτα υπάρχουν προειδοποιήσεις: O καπνός σκοτώνει, προκαλεί βλάβες κλπ, κλπ Όμως, δεν μου αρκούν. Eίναι συνθήματα, και έχουν κάτι συμβατικό που τα προσπερνάς. Ή τουλάχιστον, όσο κάπνιζα δεν τους έδινα σημασία. Tώρα, σκέπτομαι ότι εάν έβλεπα μέσα στο κουτί σε ένα χαρτί όλες αυτές τις ουσίες, και τις παρενέργειες που προκαλεί το κάπνισμα. μάλλον θα το έβλεπα διαφορετικά.

Φανταζόμουν, αυτές τις μέρες ένα κίνημα που να ζητά το αυτονόητο: την υποχρέωση να αναγράφουν οι βιομήχανοι που επεξεργάζονται τα φύλλα του καπνού και προσθέτουν δεν ξέρω και γω πόσα άλλα συστατικά, ώστε να γίνει το κάπνισμα ελκυστικό. Tί ακριβώς περιέχει ένα τσιγάρο. Γιατί να μη γνωρίζω το περιεχόμενο αυτού που καπνίζω; Γιατί στερείται αυτή η γνώση από τους καπνιστές;

Η διαφήμιση μπορεί να αποκρύπτει την αλήθεια και να παρουσιάζει το μήνυμα εκείνο που έχει επιλεχθεί ως το πλέον δραστικό και γοητευτικό για το κοινό που απευθύνεται. Αλλά το πακέτο με τα τσιγάρα γιατί να μην έχει ακριβώς τα συστατικά του προϊόντος που αγοράζουμε; Κάθε φάρμακο έχει μια συνταγή που αναφέρει τα πάντα για το περιεχόμενό του, για ενδείξεις, παρενέργειες, δοσολογία κλπ. Από το ψωμί, το λάδι, το βούτυρο και τις κονσέρβες, έως το κρέας, τα αναψυκτικά και το γιαούρτι, οι ετικέτες μας δίνουν τις συνταγές των προϊόντων. Εκεί βλέπουμε τα Ε, τις χρωστικές, τα υδρογονωμένα έλαια, ζάχαρες ή γλυκαντικά και εάν ξέρουμε να τα διαβάζουμε αντιλαμβανόμαστε ποια μας κάνουν καλό και ποια μπορούν να προκαλέσουν βλάβες. Από περιττό βάρος έως έλκη στομάχου, προβλήματα στις αρτηρίες κλπ. Γιατί να μην έχουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε τι κρύβεται μέσα σε κάθε τσιγάρο;

Εάν είναι αλήθεια ότι το τσιγάρο εκτός από τον καπνό που είναι τυλιγμένος μέσα σε ένα λευκό χαρτί περιέχει 600 ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ τα οποία κρύβουν

 

• Ορυκτή σκόνη
• Υγραντικές ουσίες, που δρουν ως συντηρητικά σε ορισμένα προϊόντα
• Σάκχαρα ώστε ο καπνός να είναι ελαφρύτερος
• Αρωματικές ουσίες, όπως μέλι, βανίλια, σοκολάτα

 

Εάν είναι αλήθει ότι όταν ανάβουμε τσιγάρο με αυτές τις ουσίες Ο ΚΑΠΝΟΣ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 4.000 ΧΗΜΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ και 50 ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΕΣ, όπως:

 

• Νικοτίνη
• Αρσενικό
• Κυανίνη
• Βενζοπυρένιο
• Μονοξείδιο του άνθρακα
• Αμμωνία
• Διμεθυλονιτροαμίνη
• Πολώνιο 210 (ραδιενεργό)
• Φορμαλδεΰδη*

 

Εάν είναι αλήθεια όλα τα παραπάνω τότε η μη αναγραφή των συστατικών, ας είναι και 1000, δεν είναι απλώς μια παράλειψη, που ενδεχομένως πατάει σε κάποια νομική βάση, αλλά είναι μια συνειδητή πολιτική στάση, η οποία υποκριτικά, ενώ νοιάζεται για την υγεία των πολιτών, από την άλλη στο όνομα της ηθικἠς του κέρδους και του υλισμού αποσιωπά την αλήθεια για τις ολέθριες συνέπειες που ενός προϊόντος που έχει καταταχθεί ως ναρκωτικό σε σχετικούς πίνακες εξαρτησιογόνων ουσιών της Mεγάλης Bρετανίας.

 

Σύνδεσμος: Health effects of tobacco smoking

 

* Τα στοιχεία προέρχονται από την έκδοση Gill Paul, Πώς να κόψετε το κάπνισμα, Mετάφραση:Πέτρος Pωμαίος, Ερμείας, Αθήνα 2006, σ. 21.