Νομίζω ότι το φόρτε του Αγουρίδη είναι τα Υπομνήματά του σε βιβλία της Γραφής και ο συσχετισμός τους με τα ιστορικά δεδομένα. Όμως, τώρα, διαβάζω την Ερμηνευτική των Ιερών Κειμένων στην έκδοση του 1979 και το πρώτο που θαυμάζω είναι η εξαιρετική δημοτική του: δεν μεταφράζει ένα λόγιο ιδίωμα, είναι λόγος άμεσος, πηγαίος, δηλαδή ζωντανός. Το θέμα που επαναδιατυπώνει, με πλήρη γνώση όλων των προσεγγίσεων στη Δύση, είναι ο ρόλος της ευχαριστιακής κοινότητας μέσα στην ιστορία αρνούμενος τον κύκλο των λίγων και εκλεκτών που αποτελούν ένα πνευματικό γκέτο. Έτσι, μέλημά του ήταν η προβολή της αποστολής της Εκκλησίας στην ανθρωπότητα και όχι σε όσους θεωρούν εαυτούς μέσα σε έναν «σωτηριώδη κύκλο». Continue reading
Η καθαρότητα της Ερμηνευτικής του Αγουρίδη
1 Reply