4 ever Ποίησις με λέξεις, με μέλη, με αισθήσεις στην εαρινή ισημερία

Παγκόσμια, λέει, μέρα ποίησης η σημερινή. Μου έρχεται έντονα στο νου ο Χατζιδάκις, η ουράνια φωνή της Νταντωνάκη, ο ελεγχόμενος λυρισμός του Ψαριανού και το ποίημα του Πρεβελάκη «Έρωτα εσύ»..

ακόμη κι ο Νάρκισσος δεν άντεχε να είναι μόνος. σνόμπαρε τις νύμφες, αλλά είχε ανάγκη να είναι 2…

ακόμη και με το είδωλό του… Ήθελε να είναι 2. Μόνο με άντρες, όπως στο αρχαίο δράμα η επάνοδος του post-olympic-Παπαϊωάννου

θυμώνω με όσους κόβουν το τσιγάρο

και αρχίζουν να αναλύουν εσένα που επιμένεις στη συνήθεια του καπνού. Διακρίνονται από την έπαρση του νικητή κι ας είναι άκαπνοι μόνο δύο μήνες. Προτιμώ να μιλώ για μένα, χωρίς να κρίνω κανέναν καπνιστή που κάνει χρήση του αυτεξούσιου. Πριν το κόψω, δεν με ενοχλούσε  η μυρωδιά στα ρούχα, η γεύση στο στόμα ούτε τα σύννεφα καπνού σε κλειστούς χώρους.