Ακόμη μια απουσία

Θα μου λείψει η σεμνότητα και η ευαισθησία της Μαρίας Δημητριάδη. Επική με ανάσες λυρισμού. Κάποτε απόλυτα γήινη και αισθησιακή. Όπως όταν τραγουδούσε Ξαρχάκο στα Κορίτσια στον ήλιο (1968) ή συνόδευε τα πλάνα με τη Ναθαναήλ και τον Αντωνόπουλο στην Αναζήτηση του 1972. Φωνή που σε πείθει για μια άλλη Eλλάδα. Aκριβή. Mια πατρίδα. Έφυγε κι αυτή, άνθος εύοσμο της μεταπολίτευσης, μέσα στις πικρές μέρες του βρέφους χρόνου. Εις το καλό, Μαρία. Εις τόπο χωρίς λύπη και στεναγμό…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ συνθέτης: Μάνος Χατζιδάκις από το Έργο 38 (1977-1980) με τον ομώνυμο τίτλο. Εγγραφή δεύτερη. Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη

«Σ᾽ αναζητώ» από την ταινία Αναζήτηση, 1972. Σκηνοθεσία: Ερρίκος Ανδρέου. Στίχοι: Αλέξης Αλεξόπουλος. Μουσική: Γιάννης Σπανός. Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Kαι τώρα, εδώ το συνταρακτικό Xρονικό του 1970, σε μουσική Γιάννη Mαρκόπουλου, στίχους K.X. Mύρη (Kώστας Γεωργουσόπουλος) με το εξαίσιο δίδυμο Δημητριάδη-Ξυλούρη.

Για το Xρονικό και την ιστορία του γράφει ο Kώστας Γεωργουσόπουλος:

Η σύλληψη του Χρονικού έγινε τον Μάρτιο του 1967 για να παρουσιαστεί στον «Μουσικό Αύγουστο» στον Λυκαβηττό. Τον Απρίλιο του 1967 πρόβαρε η Μαρία Φαραντούρη. Ο αρχικός πυρήνας ήταν οκτώ τραγούδια. Μετά το πραξικόπημα, τα πάντα ανατράπηκαν. Ο Γιάννης Μαρκόπουλος έφυγε για το Λονδίνο.Σε πρόχειρη μαγνητοφώνηση για πιάνο και φωνή ( του συνθέτη) το « Χρονικό « έγινε πρώτα γνωστό στην Ευρώπη των εμιγκρέδων.

Το είχαν ακούσει η Ασπασία Παπαθανασίου, ο Τάκης Λαμπρίας, ο Μάριος Πλωρίτης, ο Βασίλης Βασιλικός κ.α.Το 1970, συμπληρώθηκε με τέσσερα τραγούδια.

Το Π.Χ ( το τραγούδι του Προμηθέα, όπου τρεις σταυρώνουν τον Τιτάνα και ο τίτλος έπαιζε ανάμεσα στο «Προ Χριστού» και στο «Παραδείγματος Χάριν», Το Λιονταρόπουλο (νανούρισμα αφιερωμένο στην κόρη μου που γεννήθηκε εκείνη τη χρονιά), «Το Καφενείον η Ελλάς» και το τελικό τραγούδι {“Πως να τραγουδήσω, πώς να σας μιλήσω”} και βέβαια με την συνταρακτική φωνή του Νίκου Ξυλούρη.Επειδή δεν γνωρίζαμε τη μοίρα του έργου, στη λογοκρισία τα έστειλα με το ψευδώνυμο Κ.Χ.Μύρης, που το κράτησα έκτοτε ως γουρλίδικο.

Η λογοκρισία «έκοψε» δύο τραγούδια, που τώρα ο Γ.Μαρκόπουλος τα συμπεριέλαβε με τη φωνή του στην επανέκδοση τσε CD. Ο «Μύθος» του έργου οφείλεται στις ζωντανές εκτελέσεις στη «Λήδρα» όπου κάθε βράδυ συνέρρεαν πλήθη φοιτητών, συνειδητών πολιτών και αρκετών επωνύμων {Κ. Δοξιάδης, Γ.Σαββίδης, Χρ.Λαμπράκης, Σ.Φυντανίδης, Γ.Ρωμαίος, Τ.Λαμπρόπουλος, Αλ.Πατσιφάς κ.α.}