Σε προδιαθέτει το κόκκινο βελούδο της κρεβατοκάμαρας. Θα ζήσεις κάτι όμορφο. Κι ας είναι εφιάλτης. Ένας εφιάλτης μπορεί να σε κάνει να γελάσει το χείλι σου. Κι από τρομάρα. Ή μετά από τον φόβο. Γιατί ο συγγραφέας εμπλέκεται κι αυτός στην ιστορία που γράφει για μας. Άραγε, μπορεί να κρατήσει αποστάσεις; Γίνεται συνένοχος ή απλά ηθικολόγος; Αναγνωρίζει μόνο τραγική διάσταση ή αντιλαμβάνεται τα πράγματα στο συναμφότερο, κωμικά και τραγικά μαζί;
Όλοι οι ηθοποιοί παίζουν και τραγουδούν ξαφνιάζοντας ευχάριστα και τους πιο απαιτητικούς θεατές. Το Θέατρο Πορεία με την ώς τώρα διαδρομή του και την καλλιτεχνική του δουλειά αποδεικνύει ότι σέβεται το κοινό του, χωρίς όμως να λαϊκίζει κολακεύοντας ή υποχωρώντας σε γούστα και μαζικές τάσεις.
To έργο του Ευγενίου Λαμπίς (Labiche) περιλαμβάνει 160 έργα και βασίζεται στην παράδοση του βοντβίλ (Vaudeville), σε μια παλιά παράδοση τραγουδιών που πέρασαν στην υπόθεση της κωμωδίας, ώστε τον 19ο αιώνα δημιουργήθηκε ένα καινούργιο είδος, πρόδρομος του μοντέρνου μιούζικαλ. Στα καθ᾽ ημάς ας ειπωθεί γενικά «κωμωδία μετ᾽ ασμάτων». Στις κωμωδίες αυτές τα πάντα ήταν ανακυκλωμένα υλικά. Η υπόθεση είναι απλή, κατανοητή από όλους. Τα τραγούδια βασίζονται σε γνωστές, παλιές μελωδίες. Oι ήρωες είναι άνθρωποι από τις λαϊκές τάξεις. Ο Λαμπίς ανεβάζει στη σκηνή τους αστούς. Και ταυτόχρονα βάζει στο στόχαστρο τις αδυναμίες τους. Αλλά τους αγαπάει. Δεν τους στηλιτεύει για να τους διορθώσει. Είναι αυτό που είναι. Και γελάς με αυτό που είναι. Φυσικά.
Η παράσταση στο Θέατρο Πορεία είναι σα να βλέπεις ταινία του βωβού κινηματογράφου με χρώμα και ήχο. Όχι, όμως, παλαιϊκά… Και με μια μουσική να ωθεί την πλοκή για να εξιχνιαστεί η υπόθεση της οδού Λουρσίν… Ή μήπως οι μουσικοί είναι συνένοχοι στο μυστικό που κρύβεται στην ιστορία και θέλει να μπλέξει και τους θεατές;
Μετά το «Κτήνος στο φεγγάρι» ο Δημήτρης Τάρλοου και η Ταμίλλα Κουλίεβα εμφανίζονται σε δύο ρόλους απαιτήσεων τελείως διαφορετικούς από το ζεύγος των Αρμενίων προσφύγων.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να δείτε την παράσταση. Όσοι έχετε συνηθίσει τη Φριντζήλα σε άλλες δουλειές θα δείτε μια προσέγγιση σε ένα είδος που έχει θεωρηθεί ελαφρό αλλά που έχει διδάξει τους δραματουργούς για το τι σημαίνει καλοφτιαγμένο έργο που απευθύνεται στον πολύ κόσμο. Προορίζεται να κριθεί από την αγορά του θεάματος. Η Φριντζήλα στήνει μια παράσταση καλοκουρδισμένη, ειλικρινά, ευφρόσυνη με τους ηθοποιούς ελεύθερους να αυτοσχεδιάζουν επί σκηνής και βεβαίως να ρισκάρουν ακροβατώντας στον αυτοσχεδιασμό. Ρυθμικοί και αγέρωχοι. Τσαλακωμένοι ή καλοσιδερωμένοι. Πάντως ενθουσιασμένοι, όλοι τους μεταμορφωμένοι μέσα στα κοστούμια του Άγγελου Μέντη. Δημήτρης Τάρλοου (είχε παίξει στην παράσταση του έργου σε σκηνοθεσία του αείμνηστου Τάσου Μπαντή στο Θέατρο Εμπρός), Ταμίλα Κουλίεβα, Ερρίκος Λίτσης, Παναγιώτης Τσεβάς, Μιχάλης Φωτόπουλος, Κώστας Νικολόπουλος. Όλος ο θίασος γίνεται ορχήστρα που σε παρασέρνει με τις μουσικές πολυχρωμίες του Βασίλη Μαντζούκη που παίζονται ζωντανά επί σκηνής. Σε μια χορογραφία που έχει φροντίσει ο ιπτάμενος Αργεντίνος Camilo Bentancor. Η μετάφραση της Νικολέτας Φριντζήλα απίστευτα σύγχρονη!
Είναι μια παράσταση που εξερευνά τον μηχανισμό του θεάτρου, χωρίς να προδίδει το παραμύθι του. Δηλαδή τη μαγεία του! Παράσταση απολαυστική σα μια γλυκειά παραίσθηση. Ιαματική.
Ardalion 