Ὡραῖε οὐρανέ, ἀληθινὲ οὐρανέ, δές με ποὺ ἀλλάζω!
Ὕστερα ἀπὸ τόσην ἔπαρση, μετὰ ἀπὸ τόση
Παράξενη ἀπραξία, ὅμως γεμάτη δύναμη,
Ἀφήνομαι σ᾽ αὐτὸ τὸ λαμπερὸ διάστημα,
Στὶς κατοικίες πάνω τῶν νεκρῶν, ὁ ἴσκιος μου διαβαίνει
Ποὺ μὲ τὴν εὔθραυστη μ᾽ εξημερώνει κίνησή του.
***
Οἱ τσιριξιὲς τῶν κοριτσιῶν ὅταν τὰ γαργαλᾶνε,
Τὰ δακρυσμένα βλέφαρα, τὰ μάτια, καὶ τὰ δόντια,
Τὸ θελκτικὸ τὸ στῆθος ποὺ παίζει μὲ τὴ φλόγα,
Τὸ αἷμα ποὺ λαμπυρίζει σὲ χείλη ἕτοιμα νὰ δοθοῦν,
Τὰ ἔσχατα δῶρα, τὰ δάχτυλα ποὺ τὰ ὑπερασπίζουν,
Ὅλα ὁδεύουν μὲς στὴ γῆ καὶ ξαναμπαίνουν στὸ παιγνίδι!
***
Ὄχι, ὄχι!… Ὀρθοί! Στὸν χρόνο ποὺ κυλάει!
Σῶμα μου, σπάσε τὴ στοχαστικὴ αὐτὴ μορφή!
Στῆθος μου, πιὲς τὴ γέννηση τ᾽ ἀνέμου!
Μία πνοὴ δροσιᾶς, ποὺ ἀναδίδει ἡ θάλασσα,
Μοῦ δίνει πίσω τὴν ψυχή… Ὤ δύναμη τῆς ἅλμης!
Ἂς τρέξουμε στὸ κύμα γιὰ ν᾽ ἀναβλύσω ζωντανός!
***
Φυσάει!… ἐμπρὸς λοιπόν, πρέπει νὰ ζήσουμε!
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Ο Γιώργος Κόρδης εικονογραφεί με πνοή την ποίηση του Βαλερύ, στη μετάφραση του Λάνταβου.
Ποίηση του Πωλ Βαλερύ για το αίσθημα της απώλειας και την ακατανίκητη φθορά που βιώνει ο άνθρωπος από το Θαλασσινό κοιμητήριο που μόλις κυκλοφόρησε σε μετάφραση Κώστα Λάνταβου από τον Αρμό. Ευαισθησία και ποιητική αγνότητα για το εύθραστο του ανθρωπίνου γένους και την ανάγκη της υπέρβασης του αναπόδραστου τέλους. Το βιβλίο, στο οποίο παρατίθεται και το γαλλικό πρωτότυπο εικονογραφεί εμπνευσμένα με οξειδωμένα νερένια μαβιά και καφετιά ο Γιώργος Κόρδης. Την έκδοση χαιρετίζει ο ποιητής Νάσος Βαγενάς ο οποίος οριοθετεί εύστοχα ποιος είναι ο σωστός και ποιος ο κατά λέξη τρόπος για τη μετάφραση ενός ποιητικού σώματος. Ειδικότερα για τη δουλειά του Λάνταβου συμπεραίνει: «Η μετάφραση, επιτρέποντας στον Έλληνα αναγνώστη να περιπλανηθεί, χωρίς να χάνεται, μέσα στο δάσος των συμβόλων και των υποδηλώσεων του Θαλασσινού κοιμητηρίου, αποτελεί ένα θαυμάσιο μέσο για μια σωστή γνωριμία με το ποίημα του Βαλερύ». Προσυπογράφω!
Ardalion 