Άντυ Γουώρχολ, Μυστικός Δείπνος, 1986. Μουσείο Άντυ Γουώρχολ, Πίτσμπουργκ.
Την πρώτη φορά,
είμαστε στο τραπέζι δεκατρείς.
Βγάλαμε κι αναμνηστικές φωτογραφίες.
Τη δεύτερη – ο Ιούδας είχε κρεμαστεί –
δειπνήσαμε οι δώδεκα υπόλοιποι.
Μυστικά βέβαια, όπως τότε,
στο ίδιο εκείνο ερειπωμένο σπίτι
με τα κλειστά παντζούρια.
Σερβίτσιο για ένδεκα άτομα
την Τρίτη φορά.
Τριάκοντα αργύρια, παρακαλώ,
η μοτοσυκλέτα του απόντος!
Μαχαιροπήρουνα για δέκα την τέταρτη
κι απ᾽ έξω να λυσσομανάει η βροχή.
Παντρεύτηκε ο δικός μας
και κατάντησε στη Γερμανία εργάτης.
Παρ᾽ όλες τις διαρροές,
οι εναπομείναντες
δειπνήσαμε πάλι στο κατάκλειστο σπίτι,
με το ίδιο εκείνο μενού·
άρτον και οίνον.
Όμως εννιά καθίσματα την επόμενη φορά·
οχτώ ποτήρια τη μεθεπομένη
και κάθε Δείπνος μας πια,
ένα σερβίτσιο λιγότερο…
Έτσι, απόψε θα δειπνήσω μοναχός.
Χωρίς τον οποιονδήποτε Πέτρο,
χωρίς τον πολυαγαπημένον Ιωάννη.
Μ᾽ από αύριο,
λέω να βγω στις λαϊκές γειτονιές
να ξεδιαλέξω δώδεκα νέα βλαστάρια.
Κι αν χρειαστεί, θα τα εκπαιδεύσω
να τρώνε τον περίδρομο
και να προδίδουν.
Υποψιάζεστε τώρα,
τι μου στοιχίζει κάθε φορά
η Ανάστασή μου!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΦΕΡΕΝΤΗΣ-ΑΡΩΝΗΣ
Ardalion 